Köşesi Yanık Mektuplar

Tuba  Toprak

TAKDİM

Çocukluğumdan bu yana şiir hep hayatımda oldu. 
Babamın halk ozanlarına olan hayranlığı beni ister 
istemez içine çekti. 
Babamla birlikte dinlediğim aşık taşlamaları, atışmalar 
hele leb değmez denen dudak harflerinin yasak olduğu 
(p-b-m-v) atışmaları beni adeta büyülüyordu. 
Hayatımın ilk yıllarında dinlediğim ve tanıdığım bu 
ozanlar aslında farkına varmadan beni geleceğe 
hazırlıyordu. 
Halk ozanlarının en büyük özelliği heceyi çok iyi 
kullanmalarıdır. 
Hiç bir halk ozanı kolay kolay serbest şiir yazmaz ve 
okumaz. 
Onlar hecenin kahramanlarıdır. 
  Otuz iki yıllık sanat hayatımda güzel ülkemin 
insanlarından gelen ve kaleminde güç gördüklerime 
“Hemen hece yazmayı öğren!” demişimdir. Çünkü heceli 
şiir yazamayan serbesti de hakkıyla yazamaz. 
“Geçerken köyünden sevdim ovanı 
Aşkın balım olmuş kırdım kovanı 
Dokudum gönlüme ipek kozanı 
Ördüm ilmek ilmek tığı kim takar” 
Elinizde tuttuğunuz “Köşesi Yanık Mektuplar” isimli 
kitabın şairi, dişi Karacaoğlan dediğim, üslup ve tarzını 
beğendiğim son dönemin birkaç kadın şairlerinden biridir. 
Tuba Toprak, yazdığı şiirler ile dikkatimi çeken ve bir 
kaç şiirini de seslendirdiğim ve seslendirmeye devam 
edeceğim genç ve güçlü şairlerimizdendir. 
Beni bu ön sözü yazmaya iten; Tuba Toprak’ın şiirlere 
yüklediği anlam, şiirin matematiğine gösterdiği intizam ve 
yüreğinden süzülen o saf isyan ve ilhamdır. Günümüzde 
bunu başarabilen kadın şair o kadar az ki. 
“Hangi dağa baksam bana yol geldi 
Fermanım dillerde ömre bedeldi 
Urganı yağlayan ne cehl ne eldi 
Yurdundan göçmeyi kolay mı sandın.” 
dediği gibi… 
Sevgili Tuba Toprak, hepimiz gün gelip toprak olacağız 
ama bu yazdıklarımız hep bir yerlerde duracak. Tarih 
sayfalarında elbette yerini alacak. 
8İşte bu yüzden: 
Yaz, şimdi yazabildiğin kadar yaz! 
Zalimi yaz, mazlumu yaz, zulmü yaz! Bunca susanlara 
inat sen yaz! Bunca susturanlara inat sen yaz! 
Çünkü, ömür dediğimiz şey aslında bir şiirin ancak bir 
dizesi kadar. 
Ve ön söze son söz: Sanatını ve sanatçısını yaşatan 
toplumlar geleceklerine en büyük yatırımı yapanlardır.” 
Şiirle ve sevgiyle… 
 
 BEDİRHAN GÖKÇE