Haşir Risalesi

Hz. Âdem’den (as) bu tarafa, insanlığa gönderilen bütün hak dinlerin yanı sıra, en son ve en mükemmel din olan İslâmiyette de haşir inancı, temel iman esasları arasında yer almıştır. Tevhid, peygamberlik, ubudiyet ve adaletle birlikte haşir, Kur’ân-ı Kerîm’in ana mesajlarından biridir. Mukaddes kitabımızın muhtevası, bu mesajla yoğrulmuştur. Öyle ki, Haşir Risalesinin müellifi Bediüzzaman Said Nursî, Kur’an’ın üçte birinin haşirle ilgili olduğunu belirtmektedir.

İlâhî elçi ve mesajlarla insanlığın gündemindeki yerini alan haşir inancı, tarih boyunca, var oluşun sır ve hikmetleri üzerinde kafa yoran felsefecileri de kendisiyle meşgul etmiştir. Tabiatı gereği akla dayanan ve her şeyde aklı esas alan felsefe cereyanlarının büyük ekseriyeti haşir akidesini kabule yanaşmazken, hak dinlere tâbi olan filozoflar ise akıl yoluyla bu inancın benimsenemeyeceğini ileri sürerek, kalbî bir teslimiyeti tercih etmişlerdir. Hatta İbni Sina gibi Müslüman filozoflar dahi “Haşir naklî bir meseledir, akılla bu yolda gidilemez” demişlerdir.

İşte, İlâhî ve kevnî ayetlerden alınan ilhamla, hem Allah’ın varlığını hem de isim ve sıfatlarını ispat ederek, haşir gerçeğini bu sarsılmaz hakikatlerle izah eden Haşir Risalesi, felsefenin bu iddiasının yanlışlığını ortaya koyarken, inkârcı görüşleri kökünden çürüten bir muhtevaya sahiptir.